Gerrit was niet moeders mooiste, had een nogal scherpe geur en hopte onhandig, haastig en ongecontroleerd van de ene naar de andere plek. Gevoelsmatig klopte zijn energie en houding niet met dat wat ik van een grote gevaarlijke roofvogel verwachtte.

Gerrit was een gier en de nar van de roofvogel experience. Iedereen moest om hem lachen, maar hij heeft mijn hart gestolen.

Want na een rommelige start en toen hij wat meer ruimte kreeg, leek hij zich meer te ontspannen. Zijn tempo ging omlaag en zijn vleugelslag werd groter. Hoog in de lucht liet hij kracht, elegantie en focus zien. Hij was in flow. Toen hij ruimte vond om te handelen vanuit rust en balans werd Gerrit de gier die hij werkelijk was: een gier met gratie.

In Gerrit herkende ik mezelf. Zo vol met enthousiasme, ideeën en verhalen, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Op de grond voel ik me super onzeker en snel bekritiseerd. Maar wanneer ik ruimte maak en me veilig genoeg voel om te gaan, dan vlieg ik. 

Wij zijn dan misschien geen roofdieren, maar ook voor ons geldt hetzelfde principe: Als je wil zijn wie je bent, wil doen waar je zin in hebt en een goed gevoel wil hebben over jezelf, dan heb je ruimte nodig. In je agenda, in je financiën en in je leefomgeving. En die ruimte, die moet je zelf maken.